Review

Coachee vertelt, februari 2021

Het was een mooie dag. Daar stond ik dan. In een paardenbak met een enorm zwart paard ‘Noir’ voor me neus. Ik was uitgenodigd om een paardencoachsessie te volgen bij Kim. Niet dat ik ergens last van had maar gewoon voor de beleving en om te ondervinden wat paardencoaching inhoudt.

Na een gesprek aan de rand van de bak besloot ik iets te doen met grenzen stellen en dan voornamelijk naar dominante/autoritaire mensen. Daar heb ik wel eens moeite mee. Ik kreeg als opdracht mee een ruimte te creëren voor het paard. Dat mocht met allerlei objecten en op mijn eigen manier. Geen aanwijzingen, geen tips, zelf aan de slag.

Ik fabriceerde een cirkel met lange rose banden en gekleurde pionnen midden in de bak. Het paard, een enorm groot Fries paard, stond zichzelf te bewonderen in de hoek bij een spiegel. Dat was, toeval of niet, een mooie metafoor. Hoe krijg ik die op zijn plek.

Zal niet teveel uitwijden over het hoe en waarom. Maar uiteindelijk liep hij gewoon met een touwtje om zijn nek met me mee naar de ruimte die ik gecreëerd had. Geen halster want teveel gedoe en wilde ook beetje vriendjes met hem worden door hem vrij te laten. Bingo! Maar het ging goed. Braaf paard. Het geval was dat hij dwars door de afscheiding liep. Juist, door mijn grenzen. Mooi he… er gebeurde iets magisch samen met dat enorme paard. Ik gaf te veel ruimte en gaf mijn grenzen niet goed aan. Dat was een inzicht die ik van een uurtje met Noir in de wei meekreeg. Alstublieft. Dankjewel.